Serio swag?! (Serieus bro'?!)

Bon dia lieve mensen,

de mevrouw achter het loket veilt haar lange paarsgelakte nagels terwijl ze gedesintresseerd staart naar het beeldscherm voor haar. Ik klop op de deur van het kantoor voor 'Huurcommissie', althans dat zou het moeten zijn. De mevrouw kijkt niet op of om. Ook niet wanneer ik vervolgens vijftien keer aanbel. Op de deur hangt een briefje wat mijn basis Papiaments te boven gaat: ik bel echter het nummer wat aangegeven staat. De mevrouw achter het loket neemt op en staat mij te woord. Dat wil zeggen: ze vraagt vriendelijk of ik een uur later terug wil bellen. Ze heeft het namelijk 'druk'......

Vaak genoeg heb ik het gevoel mij in de Dinoshow te bevinden. Het zorgt voor lachwekkende situaties die eigenlijk om te huilen zijn. Een paar uitzonderingen daar gelaten heb ik op Curacao vaak te maken met inefficientie en laksheid. De positieve kant van het verhaal is: ik leer rustig adem te halen want 'komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel'. Alleen komt die morgen vaak niet en die overmorgen ook niet. Tenzij je honderd keer er achteraan belt en dat bezorgd dus weer stress. Wie denkt dat ik hier lekker met een cocktail onder een palmboom lig bruin te bakken heeft het mis (de weekenden daar gelaten...die zijn natuurlijk om te genieten). Ik werk bij een callcentre en val hollandse klanten lastig met telefonische aanbiedingen. Daarnaast pas ik twee middagen op en verkoop schilderijtjes. In juli begin ik een dag in de week bij een kunstenaarscollectief. We verkopen kunst aan toeristen op het Wilhelminaplein. Mijn aanvraag voor Rechstwege loopt nog steeds (nu alweer sinds begin maart). Betekend dat ik nog steeds niet ingeschreven ben maar ik maak me er niet zo druk meer om. In principe kan ik niet van het eiland worden afgezet. Het is alleen vervelend dat ik zaken zoals autorijlessen nu niet kan regelen.

Ik ben verhuist naar een leuke plek aan zee, paar honderd meter bij de plaats vandaan waar onze minister Helmin Wiels werd doodgeschoten. Dat was een grote schok voor Curacao, alhoewel de Hollandse tv zich er drukker over leek te maken (zoals gewoonlijk). Na de moord volgde er nog een aantal geweldadige overvallen waarbij een Chinese man voor de ogen van zijn vrouw en kinderen werd doodgeschoten. Er heerstte angst onder de mensen maar op het moment voelt het rustig. Het leven gaat door...De kolibries zuigen nectar uit de bloemen van een Aloe Vera plant, de chuchubi blijft zijn lied zingen en de kabrieten (=soort geit) keuvelen tussen het verkeer door.

Ik heb de moed gevonden om naar mijn werk te fietsen: op zich valt het me mee. Ik ben wat dat betreft al wat gewend van London maar de hitte is een ander verhaal. Het ritje van 20 minuten is voldoende om me in een stroomwaterval op mn werk te laten verschijnen. Mijn collega's verklaren me voor gek: "Die makamba (=bijnaam voor Hollanders) is lokoloko (=gek)".

Koninginnedag was hopi gezellig. Heel Willemstad in het oranje, leuke Curacaose bandjes zoals Sleeves en Diverse Sauzen. Over het algemeen zijn de Curacaoenaars erg koningsgezind. Er wordt dan ook vol verwachting uitgekeken naar november wanneer onze nieuwe koning en koningin op bezoek komen. Het is dan regentijd dus het zou weleens voor een leuk warrig kapsel kunnen zorgen zoals destijds tijdens Beatrix's bezoek aan de antillen.

Tot het volgende reisverslag en geniet van de foto's!